Audio-Bloemlezing uit de Noord- en Zuid-Nederlandse poëzie - deel 8/16 (Mei 2024)
Pieter Cornelis Boutens, (geboren 20 februari 1870, Middelburg, Nederland - stierf 14 maart 1943, Den Haag), Nederlandse dichter, mysticus en klassieke geleerde die een zeer persoonlijke en soms esoterische stijl ontwikkelde en een aantal andere dichters beïnvloedde.
Quiz
Een studie van gedichten: feit of fictie?
In het beroemde gedicht van Geoffrey Chaucer, The Canterbury Tales, gaan de reizigers naar Rome.
Boutens studeerde klassieke talen in Utrecht en vestigde zich in Den Haag als privéleraar en letterkundige. Zijn mystiek, of goddelijke openbaring, werd bereikt door de ziel te verbinden met de geest van onsterfelijke schoonheid door volledige introspectie of contemplatie van het uitsluitend innerlijke leven. De immense spirituele eenzaamheid die hij ervoer wordt prachtig uitgedrukt in het gedicht "Ik sloot de blinkevenstren van mijn ziel" ("I Closed the Shining Windows of My Soul"), van Verzen (1898).
Boutens 'latere delen, van Stemmen (1907; "Voices") tot Lentemaan (1916; "Spring Moon"), behandelden symbolisch de thema's eenzaamheid, pijn en dood met een beheersing van vorm en ritme. Zijn populaire Beatrijs (1908), een verhalend gedicht van kinderlijke eenvoud, vertelt over een non die 'van mei tot mei' naar haar geliefde ging maar altijd terugkeerde om het leven van de geest voort te zetten. Boutens stond ook bekend om zijn vertalingen van Homer, Sophocles, JW von Goethe en anderen.
