The Nicaraguan Revolution (Mei 2024)
Sandinista, lid van het Sandinista National Liberation Front, de Spaanse Frente Sandinista de Liberación Nacional (FSLN), een van een Nicaraguaanse groep die president Anastasio Somoza Debayle in 1979 omver wierp en een einde maakte aan 46 jaar dictatuur door de familie Somoza. De Sandinisten regeerden Nicaragua van 1979 tot 1990. Sandinista-leider Daniel Ortega werd herkozen als president in 2006, 2011 en 2016.
Quiz
Verkenning van de Latijns-Amerikaanse geschiedenis
Welke van deze volkeren heerste over het oude Mexico?
Vernoemd naar César Augusto Sandino, een held van het Nicaraguaanse verzet tegen de Amerikaanse militaire bezetting (1927-1933), werd de FSLN in 1962 opgericht door Carlos Fonseca Amador, Silvio Mayorga en Tomás Borge Martínez als een revolutionaire groep die zich inzet voor socialisme en omverwerping van de Somoza-familie. De volgende tien jaar organiseerde de FSLN politieke steun onder studenten, arbeiders en boeren. Halverwege de jaren zeventig waren de aanvallen op de Nicaraguaanse Nationale Garde vanuit heiligdommen in Honduras en Costa Rica zo ernstig dat Somoza bloedige represailles tegen de Sandinisten losliet. Fonseca en Mayorga werden gedood en de FSLN splitste zich in drie tendensen, of facties, die verschilden over de vraag of de groep alleen in de steden revolutionaire cellen zou moeten organiseren, geleidelijk door het hele land steun moest blijven verzamelen, of samen moest gaan met andere politieke groepen in de groeiende opstand. De Nicaraguaanse revolutie van 1978-1979 verenigde de Sandinisten onder de derde tendens, onder leiding van Daniel en Humberto Ortega Saavedra, en de FSLN, die nu ongeveer 5.000 strijders telt, versloeg de Nationale Garde en wierp Somoza omver in juli 1979.
Een nationaal directoraat van negen leden, bestaande uit drie comandantes van elke factie, werd vervolgens opgericht om de FSLN te leiden en het beleid te bepalen voor een regerende junta onder leiding van Daniel Ortega. Eenmaal aan de macht in Nicaragua, organiseerde de FSLN zichzelf in lokale en regionale comités en bouwde ze steun op via massale organisaties van arbeiders, jongeren en andere groepen. Om de aanvallen van de contrarevolutionaire strijdkrachten, de contra's, die in Honduras waren gevestigd en gedeeltelijk door de Verenigde Staten waren bewapend en gefinancierd, te bestrijden, creëerde Humberto Ortega het 50.000 man sterke Sandinista Popular Army en organiseerde Tomás Borge een geheime politie kracht om te waken tegen spionage en afwijkende meningen. Het aftreden van verschillende niet-marxistische leden van de Sandinistische leiding, voornamelijk vanwege politieke rechten, duwde de partij en Nicaragua geleidelijk naar links, en beiden werden afhankelijk van de steun van de Sovjet-Unie en Cuba.
De regering-Sandinista nam de uitgestrekte landerijen van de familie Somoza in beslag en nationaliseerde de belangrijkste industrieën van het land, maar de centrale planning die typerend is voor socialistische economieën in Sovjetstijl werd nooit aangenomen en kleine en middelgrote particuliere boerderijen en bedrijven werden getolereerd. De FSLN heeft zich toegewijd aan politiek pluralisme en tolereerde met tegenzin gematigde oppositiegroepen en stemde pas in met verkiezingen na grote druk in binnen- en buitenland. In 1984 behaalde de FSLN meer dan 60 van de 96 zetels in een nieuwe Nationale Vergadering en stuurde Daniel Ortega naar het presidentschap bij verkiezingen die algemeen werden bekritiseerd vanwege het gebrek aan waarborgen voor oppositiepartijen. In 1990, echter, stemde de Nicaraguaanse bevolking, moe van oorlog en economische depressie, voor de 14 partijen van de Nationale Oppositie Unie, die een regering vormden terwijl de Sandinisten afstand deden van de macht.
Hoewel teruggebracht tot een oppositiepartij, behield de FSLN een aanzienlijke machtsbasis in het leger en de politie van het land. Het presteerde ook sterk bij nationale verkiezingen; in 1996 wonnen de Sandinisten 37 procent van de stemmen bij parlementsverkiezingen en in 2001 behaalde de partij 42 procent van de stemmen en behaalde ze 43 zetels in de Nationale Vergadering met 90 zetels. De FSLN herwon de macht nadat haar leider, Ortega, in 2006 tot president werd herkozen. De partij behaalde ook een aantal zetels in de wetgevende macht. In 2009 hief het Nicaraguaanse Hooggerechtshof het grondwettelijk verbod op waardoor presidenten niet in staat waren achtereenvolgende zittingen te dienen, wat de weg vrijmaakte voor de herverkiezing van Ortega in 2011. Nadat de FSLN in de Nationale Assemblee een "meerderjarigheid" had verkregen, heeft zij de grondwet gewijzigd waardoor het presidentschap werd verwijderd termijnlimieten, wat de weg bereidt voor Ortega's herverkiezing in 2016.
