Botulisme-pathologie

Botulismevergiftiging door een toxine, botulinumtoxine genaamd, geproduceerd door Clostridium botulinum-bacteriën. Deze vergiftiging is het meest het gevolg van het eten van onjuist gesteriliseerde voedingsmiddelen in blik die het gif bevatten. Botulisme kan ook het gevolg zijn van wondinfectie. C. botulinum-bacteriën - die niet kunnen overleven in de aanwezigheid van zuurstof - leven normaal gesproken in de grond, waar ze hittebestendige sporen vormen die vers voedsel dat kan worden ingeblikt, kunnen besmetten. De sporen overleven als het voedsel niet lang genoeg op 120 ° C (248 ° F) wordt gekookt; deze temperatuur kan alleen met zekerheid worden bereikt in commerciële conservenfabrieken of in een snelkookpan (koken is niet betrouwbaar). Vervolgens ontkiemen de sporen in de verzegelde bus en laten ze de bacteriën vrij, en naarmate de bacteriën zich vermenigvuldigen, scheiden ze botulinumtoxine af, een eiwit dat een van de krachtigste vergiften is die we kennen. In tegenstelling tot de clostridiale sporen wordt het toxine gemakkelijk door hitte vernietigd; het blijft alleen krachtig als het besmette voedsel gedurende twee minuten niet wordt verwarmd tot ten minste 70 ° C (158 ° F) voordat het wordt gegeten.

Eenmaal ingenomen en geabsorbeerd, beschadigt C. botulinumtoxine het autonome zenuwstelsel door de afgifte van acetylcholine, een neurotransmitter die spiercontractie mogelijk maakt, te blokkeren. Wanneer het gif in voedsel wordt ingeslikt, wordt het snel opgenomen en in de bloedbaan naar de zenuwuiteinden in de spieren gevoerd. Het gif tast de fijne zenuwvezels aan en zorgt ervoor dat de impuls niet langs deze vezels gaat. Er komt geen acetylcholine vrij en de spier kan niet samentrekken; het is verlamd.

De eerste symptomen van botulisme, misselijkheid en braken verschijnen gewoonlijk zes uur of minder nadat het besmette voedsel is gegeten, afhankelijk van de hoeveelheid ingenomen toxine. De vergiftigde persoon wordt moe en kan klagen over hoofdpijn en duizeligheid. De spieren van het ooglid kunnen verlamd zijn, een teken dat binnen enkele uren na het eten van het voedsel kan verschijnen. Het zicht is vaak wazig en de getroffen persoon kan dubbel zien. Vervolgens beïnvloedt de verlamming de spieren die voor spraak worden gebruikt. De slijmvliezen van de keel kunnen droog worden; de getroffen persoon kan een beklemming in de keel voelen, die snel gepaard gaat met slik- en spreekproblemen; en al snel treedt een algemene spierzwakte op. De ademhalingsspieren raken betrokken; ongeveer de helft van de sterfgevallen als gevolg van botulisme is het gevolg van verlamming van de ademhalingsspieren. De persoon blijft gedurende het grootste deel van de ziekte bij bewustzijn, totdat verstikking optreedt. De dood kan binnen een dag komen, hoewel mensen die minder ernstig vergiftigd zijn, een week kunnen leven. Weinigen die het stadium van ernstige verlamming bereiken, overleven het, hoewel een persoon die de verlamming overleeft, volledig zal herstellen. Botulisme bij zuigelingen, dat het gevolg kan zijn van het voeden van zuigelingenhoning die besmet is met de clostridiale sporen, vertoont symptomen zoals obstipatie, slechte voeding en een zwakke kreet; kinderen onder de leeftijd van één jaar mogen vanwege dit risico geen honing krijgen.

Bij een vroege diagnose wordt de overlevingskans van een persoon enorm vergroot door de snelle toediening van botulisme-antitoxines, die antilichamen van paarden bevatten die het toxine in het lichaam neutraliseren. C. botulinum antitoxine wordt intraveneus in grote doses gegeven, maar het is twijfelachtig of antitoxine er alles aan kan doen om het toxine los te maken zodra het de zenuwvezels heeft bereikt. Een chemische stof, guanidinehydrochloride, gaat de werking van C. botulinum-toxine op zenuwuiteinden tegen en is met succes gebruikt bij de behandeling, maar het is zelf een giftige stof die alleen met grote zorg mag worden gegeven. Verlamde spieren kunnen herstellen als de patiënt in leven kan worden gehouden, en misschien is de beste hoop op overleving in anders zo wanhopige gevallen de sondevoeding, een tracheotomie (het maken van een opening in de luchtpijp) en het gebruik van een beademingsapparaat.