Bulgur, ook bulgur-tarwe genoemd, granenvoeding gemaakt van tarwegrutten die voorgekookt, gedroogd en gemalen zijn. Commerciële bulgur wordt meestal gemaakt van durumtarwe, hoewel andere tarwesoorten kunnen worden gebruikt. Bulgur heeft een nootachtige smaak en kan worden geserveerd als bijgerecht, vergelijkbaar met rijst of couscous, en wordt vaak gebruikt in gebakken goederen, pilafs en soepen. Als volkorenproduct is bulgur een goede bron van voedingsvezels, eiwitten, ijzer en vitamine B 6 en bevat het gluten.
Tarwe werd in de oudheid gedomesticeerd in de vruchtbare halve maan en men denkt dat bulgur een vergelijkbare oude geschiedenis heeft. Het is bekend dat het werd gebruikt in het oude Griekenland en het oude Midden-Oosten en wordt genoemd in de literatuur van het Oude Testament. Bulgur blijft een belangrijk ingrediënt in de keuken van het Midden-Oosten en komt ook veel voor in India en de Balkanstaten. Het is het belangrijkste ingrediënt in tabouleh (een salade van bulgur, tomaten, uien en kruiden) en kibbeh (gehaktpasteitjes met uien en kruiden). Sinds het begin van de 20e eeuw is bulgur in de Verenigde Staten en West-Europa populair geworden als gezondheids- en gastronomische voeding.
Traditioneel wordt bulgur bereid door volkoren grutten gedeeltelijk te koken tot ze barsten, ze in de zon te drogen en ze vervolgens in een steenmolen tot verschillende groottes te malen. Industrieel bereide bulgur wordt voorgekookt, vervolgens in de oven gedroogd en gemalen en mechanisch gezeefd tot precieze kwaliteiten. Om bulgur te koken, wordt het product meestal gekookt, vergelijkbaar met rijst of andere granen, maar het kan ook worden gebakken, geroosterd, gebakken of gewoon geweekt. Omdat bulgur al gedeeltelijk gaar is, kost het minder tijd om te bereiden dan andere volle granen en is het langer houdbaar.
