Waarom is het Hooggerechtshof zo belangrijk? - #TrumpUpdate 77 (Mei 2024)
Het Amerikaanse Hooggerechtshof is niet democratisch noch gemakkelijk te veranderen, tot grote vreugde van sommige Amerikanen en tot ongenoegen van anderen. Niemand zou serieus voorstellen dat we rechters kiezen - kijk maar naar de smakeloze wedstrijden in staten die hun hooggerechtshoven en verschillende gerechtelijke posten op de stemming zetten. Maar is de derde federale tak zo perfect dat ze immuun is voor hervormingen?
Deze vraag is de moeite waard om opnieuw te stellen, aangezien we in de nabije toekomst waarschijnlijk met nog een andere, en mogelijk meer dan één, benoeming van de Rekenkamer te maken zullen krijgen. Velen hebben de leeftijden opgemerkt van de rechters Ruth Bader Ginsburg en Anthony Kennedy, respectievelijk 83 en 80 jaar na de verkiezing van Pres. Donald Trump in 2016. Vóór de verkiezingen hadden de Democraten (en misschien wel de rechters zelf) verwacht dat Hillary Clinton verantwoordelijk zou zijn voor het vervullen van vacatures in het Hof.
Het Amerikaanse publiek is misschien wel bereid om een of twee juridische hervormingen te overwegen. Hoewel het goedkeuringsniveau van het Hooggerechtshof in de meeste recente onderzoeken bijna 50 procent blijft, zijn burgers niet geneigd het Hof zo positief te zien als vroeger. Conservatieven herinneren zich nog steeds het liberale Warren Court en vele onaangename (voor hen) beslissingen sinds, niet in het minst, Roe v. Wade, terwijl liberalen harrumphen wanneer ze Bush v. Gore in 2000 herinneren, of, meer recentelijk, het Citizens United-besluit dat volgens sommigen is geopend de sluizen nog meer voor bedrijfsgeld in het verkiezingsproces.
Om te beginnen, hoe zit het met de afschaffing van de levensduur van rechters van het Hooggerechtshof (en misschien lagere rechters van de federale rechtbank) en de overgang naar een niet-hernieuwbare vaste termijn van 15 tot 18 jaar? Je zou kunnen stellen dat de grondwet sowieso geen garantie geeft op de levensduur, maar alleen dat rechters dienen 'tijdens goed gedrag'. Wanneer rechters tientallen jaren bij het Hooggerechtshof blijven - tot ver in de jaren 70, 80 en daarna - raken ze vaak insulair en raken ze niet meer in contact met nieuwe zeden, geavanceerde technologieën en jongere generaties. Een goed gestructureerde, gespreide benoeming van zetels voor bepaalde tijd zou er ook voor zorgen dat elke nieuwe president, rekening houdend met het mandaat van zijn of haar verkiezing, een of twee benoemingen zou krijgen.
Gezien het feit dat de gerechtelijke salarissen laag zijn in vergelijking met die in de particuliere sector, zouden wellicht extra hooggekwalificeerde personen bereid zijn te werken in gerechtelijk beperkte ambtstermijnen. Opperrechter John Roberts was voor een termijnlimiet voordat hij werd voorgedragen voor het Hof - en een aanzienlijk aantal juristen heeft ook deze hervorming onderschreven. Zoals het er nu uitziet, zien presidenten veel van de bekwaamste en meest ervaren juridische geesten over het hoofd en zoeken ze liever jonge, minder ervaren advocaten op, zodat ze een langdurige erfenis aan het Hof kunnen nalaten.
Zonder een termijnlimiet, wat mijn voorkeur zou zijn, zou het land misschien een genereuze verplichte pensioenleeftijd willen overwegen. De rechters Ginsburg en Kennedy lijken krachtig genoeg, maar de geleerden van het hof herinneren zich William O. Douglas nog goed, die door een beroerte was uitgeschakeld en op 76-jarige leeftijd zwak was, maar toch vocht om op het hof te blijven.
Deze hervormingen zullen onvermijdelijk politieke gevolgen hebben, hoewel ze niet onmiddellijk voorspelbaar zijn. En dan? Het politieke karakter van het Hof is tot uiting gekomen tijdens de hoorzittingen van elke recente aangestelde, met name met de benoeming van president Obama van rechter Merrick Garland na de dood van rechter Antonin Scalia. De door de Republikeinen gecontroleerde Senaat weigerde zelfs maar een hoorzitting te houden, maar koos in plaats daarvan te wachten op het einde van de termijn van president Obama en liet de benoeming over aan de volgende president. Na de verkiezing van president Trump werd Garland gepasseerd voor conservatieve rechter Neil Gorsuch.
De politiek van het Hof kwam ook naar voren op het adres van de Staat van de Unie in 2010. In een buitengewoon precedent dat veel verder ging dan de kritiek van FDR op het Hof in de jaren dertig, berispte president Obama het Hof scherp voor zijn Citizens United-uitspraak, terwijl democratische congresleden opstonden en juichten. Justice Sam Alito, benoemd door Pres. Men kon George W. Bush de woorden 'niet waar' zien die zijn hoofd en mond schudden. Dit was het laatste bewijs dat het Hof van nature politiek is - en dat het zich niet op de berg Olympus bevindt, in de ogen van veel burgers binnen en buiten het openbare leven.
Een opiniepeiling over de Rekenkamer, uitgevoerd door Fairleigh Dickinson University in januari en februari 2010, bevestigde de evoluerende opvattingen en de wens van het publiek voor een meer open en toegankelijke rechtbank. Met een marge van 61 tot 26 procent zeiden de respondenten dat "het uitzenden van verhoren door het Hooggerechtshof goed zou zijn voor de democratie, in plaats van de waardigheid of het gezag van de [rechtbank] te ondermijnen." Democraten, Republikeinen en Onafhankelijken waren het erover eens - een zeldzaamheid in dit gepolariseerde tijdperk.
Opmerkelijker was dat Amerikanen van alle partijdige strekkingen het eens waren met "het beperken van elke Hoge Raad tot een maximum van 18 jaar op de bank". Over het algemeen waren de respondenten voor dit voorstel met een marge van 56 tot 35 procent. (De telefonische enquête omvatte een aselecte steekproef van 1002 geregistreerde kiezers, met een foutenmarge van 3 procent.)
De mensen van de Verenigde Staten hebben een grote rol voor de gerechtelijke macht aanvaard, ondanks het ondemocratische karakter ervan. Maar het inherente wantrouwen van geconcentreerde, schijnbaar onbeperkte macht heeft ook veel Amerikanen een pauze gegeven. Onder de juiste omstandigheden en ondanks de enorme moeilijkheden bij het wijzigen van de grondwet, kan een grondwetswijziging tot herstructurering van het Hof serieus in overweging worden genomen.
