Floating Dock (Mei 2024)
Dock, kunstmatig ingesloten bassin waarin schepen worden gebracht voor inspectie en reparatie.
havens en zeewerken: Dokken en kades
Omdat de belangrijkste operatie waaraan havenwerken zijn gewijd, de overdracht van goederen van het ene transportformulier naar het andere is (bv
Een korte behandeling van dokken volgt. Voor volledige behandeling, zie havens en zeewerken.
Oorspronkelijk werden dokken voor vele doeleinden gebruikt: als droge bekkens, door dijken of anderszins van het water geïsoleerd, dienden ze als plaats voor het bouwen en repareren van schepen (droogdokken); als natte bassins, open voor het water, boden ze aanmeerruimte voor schepen in het normale verkeer en vrachtvervoer. Deze laatste functie werd later vervuld door een andere groep speciaal daarvoor ontworpen constructies en kreeg verschillende benamingen zoals kademuur, pier en kade. De term dok wordt nog steeds vaak in generieke zin gebruikt om alle dokfaciliteiten aan het water aan te duiden, zowel droge bekkens als ligplaatsen.
Dokken die als aanlegsteiger worden gebruikt, zijn onder meer kademuren, werven, steigers en drijvende pontondokken. Misschien wel de oudste en meest voorkomende waterkantfaciliteit voor schepen, de kademuur is gewoon een keermuur langs de kust met daarop een dek of platform, die zowel dient als een barrière om de kust te beschermen en als een verzamelplaats voor vracht en passagiers. Meestal wordt aarde achter de muur geplaatst om het dek op te bouwen tot de benodigde hoogte boven het heersende hoge waterpeil. Daarnaast kan het nodig zijn om voor de muur te baggeren om de gewenste waterdiepte te verkrijgen.
Portlandcement, hetzij op zijn plaats gegoten of gebruikt als geprefabriceerde blokken, heeft verdrongen steen als leidend kademuurmateriaal. Het hele systeem kan ook worden gebouwd van hout of van betonnen frames, met betonnen of plaatstalen palen als keerwanden.
Op plaatsen waar de conformatie van de kust en de waterdiepte niet gunstig zijn voor de economische constructie van een kademuur, kan een kade, bestaande uit een op een schraag gemonteerd rechthoekig platform dat parallel loopt aan de kustlijn, en met een aansluitende doorgang naar de kust, geconstrueerd. Normaal gesproken wordt alleen de voor- of zeezijde van een kade gebruikt om aan te meren, omdat de waterdiepte en de toegankelijkheid aan de andere drie zijden mogelijk niet geschikt zijn voor veel schepen.
Omdat kademuren waardevolle ruimte aan het water innemen, zijn de aanlegkosten aan een kademuur hoog. Een zuiniger hulpmiddel is de pier, die in zijn eenvoudigste vorm slechts een platform is dat zich over het water uitstrekt, meestal haaks op de kustlijn. Schepen kunnen worden afgemeerd aan de pier, die dient als overslagplatform voor vracht en passagiers. Een pier bestaat uit twee hoofdonderdelen: het dek en het ondersteuningssysteem. Het dek is meestal gebouwd van gewapend beton, maar er kan ook hout worden gebruikt. Het ondersteuningssysteem is een samenstel van balken, balken en draagpalen, aan elkaar gekaderd om een reeks bochten of schragen te vormen. Het framemateriaal kan van hout, beton, staal of een combinatie hiervan zijn. In sommige pieren met betonnen frames worden het dek en de muren samen gegoten om een gesloten celstructuur te vormen. Het drijfvermogen van een dergelijke constructie vermindert de belasting van de fundering aanzienlijk en de binnenruimte kan worden gebruikt voor opslag.
Drijvende pontondokken, waarvan er maar weinig zijn aangelegd, stijgen en dalen met het waterpeil. Een zo'n dok drijft op of neer, geleid door wanden van damwanden die naar het gesteente worden gedreven, wat dient om de hele assemblage te verankeren of aan te meren. De toegang tot de wal wordt verzorgd door een schraag die aan het uiteinde van de kust scharniert en aan het andere uiteinde vrij op het ponton rust.
