Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL), Amerikaanse ruimtemissie die bestond uit twee ruimtevaartuigen, Ebb en Flow, ontworpen om het zwaartekrachtveld van de maan in kaart te brengen. GRAIL werd op 10 september 2011 gelanceerd vanuit Cape Canaveral, Florida. Om brandstof te besparen, reisde het ruimtevaartuig erg langzaam, en het duurde drie en een halve maand om naar de maan te reizen. (De meeste andere missies naar de maan duurden slechts een paar dagen en verbrandden dus veel sneller brandstof.) Vanaf 6 maart 2012 reisden de twee ruimtevaartuigen in een polaire baan tussen 16 en 55 km (10 en 34 mijl) boven het maanoppervlak en tussen 65 en 225 km (40 en 140 mijl) van elkaar verwijderd. Door bij te houden hoe de afstand tussen eb en vloed veranderde, brachten wetenschappers nauwkeurig het zwaartekrachtveld van de maan in kaart en daarmee de interne structuur. GRAIL ontdekte dat de korst van de maan poreuzer was en niet zo dik als eerder werd aangenomen. Het ontdekte ook lange lineaire kenmerken die 'dijken' worden genoemd en die het bewijs waren van de uitbreiding van de maan met een paar kilometer in het begin van zijn geschiedenis. In tegenstelling tot andere planetaire lichamen die krompen terwijl ze afkoelden, zette de maan uit omdat het centrum aanvankelijk koud was, wat werd verklaard door modellen waarin de maan werd gevormd uit puin dat in de ruimte werd geworpen nadat een groot lichaam in botsing was gekomen met de aarde. GRAIL bracht de maan in kaart tot 17 december 2012, toen de twee ruimtevaartuigen in het maanoppervlak neerstortten. GRAIL was gebaseerd op het Gravity Recovery and Climate Experiment (GRACE), een Amerikaans-Duitse missie die twee ruimtevaartuigen gebruikte om het zwaartekrachtveld van de aarde in kaart te brengen.
Quiz
Een studie van geschiedenis: wie, wat, waar en wanneer?
Wie was de eerste niet-Europeaan die een Nobelprijs won?
