Michael Wolgemut Duitse kunstenaar
Michael Wolgemut, Wolgemut spelde ook Wohlgemut, of Wohlgemuth, (geboren 1434, Neurenberg [Duitsland] - 30 november 1519 overleden), de leidende laatgotische schilder van Neurenberg aan het einde van de 15e eeuw.
Quiz
Dit of dat? Schilder versus architect
Jean Nouvel
Na een obscure vroege periode trouwde Wolgemut (1472) met Barbara, weduwe van de Neurenbergse schilder Hans Pleydenwurff. In de volgende 40 jaar produceerde hij een reeks grote altaarstukken, rijk aan snijwerk en vergulding, evenals portretten en boekillustraties. Het altaarstuk van St. Jacob, Straubing, wordt toegeschreven aan het begin van deze activiteit (c. 1475–76), en die van de Marienkirche, Zwickau (1476–79), de Stiftskirche, Feuchtwangen (1484), de Heiligkreuzkirche, Nürnberg (1486) en de Stadtkirche van Schwabach (1506–08) staan allemaal bekend als producten van zijn atelier. Met zijn stiefzoon Wilhelm Pleydenwurff voltooide Wolgemut de ontwerpen voor de 650 houtsneden van Hartmann Schedel's Liberchronicarum in 1493 en de houtsneden voor Stephan Fridolin's Schatzbehalter der wahren Reichtümer des Heils (1491).
Uit deze werken komt geen krachtige artistieke persoonlijkheid naar voren. Als schilder was Wolgemut een bekwame technicus die de vroeg-Nederlandse stijlen uit de 15e eeuw aanpaste aan de lokale smaak. Zijn ontwerpen voor houtsnede breidden het bereik van dat medium uit, maar werden al snel overtroffen door zijn beroemdste leerling, Albrecht Dürer.
Cromwelliaanse stoel, stevige, vierkante stoel met een leren rugleuning en zitting, bezaaid met koperen nagels, gemaakt in Engeland en in stedelijke centra van koloniaal Amerika halverwege de 17e eeuw. Ze waren populair tijdens de Puriteinse periode en zijn vernoemd naar Oliver Cromwell. Omdat luxe en bijna elk
Sarcofaag, stenen kist. De oorspronkelijke term heeft een twijfelachtige betekenis. Plinius legt uit dat het woord verwijst naar een kist met kalksteen uit de Troad (het gebied rond Troje) die de eigenschap had het lichaam snel op te lossen (Griekse sarx, 'vlees' en faagine, 'om te eten'), maar deze verklaring is