Kijken met warmte, jaren ’80 (BB04374) (Mei 2024)
Wilhelm Conrad Röntgen, Röntgen ook gespeld als Roentgen, (geboren 27 maart 1845, Lennep, Pruisen [nu Remscheid, Duitsland] - overleden 10 februari 1923, München, Duitsland), natuurkundige die de eerste Nobelprijs voor natuurkunde ontving, in 1901, voor zijn ontdekking van röntgenstralen, die het tijdperk van de moderne fysica inluidde en een revolutie veroorzaakte in de diagnostische geneeskunde.
Röntgen studeerde aan de Polytechnic in Zürich en was daarna hoogleraar natuurkunde aan de universiteiten van Straatsburg (1876–79), Giessen (1879–88), Würzburg (1888–1900) en München (1900–20). Zijn onderzoek omvatte ook werk over elasticiteit, capillaire werking van vloeistoffen, specifieke hitte van gassen, warmtegeleiding in kristallen, absorptie van warmte door gassen en piëzo-elektriciteit.
In 1895, tijdens het experimenteren met elektrische stroom in een gedeeltelijk geëvacueerde glazen buis (kathodestraalbuis), merkte Röntgen op dat een nabijgelegen stuk bariumplatinocyanide licht afgeeft wanneer de buis in bedrijf was. Hij theoretiseerde dat toen de kathodestralen (elektronen) de glazen wand van de buis raakten, er een onbekende straling werd gevormd die door de kamer reisde, de chemische stof trof en de fluorescentie veroorzaakte. Nader onderzoek wees uit dat onder meer papier, hout en aluminium transparant zijn voor deze nieuwe vorm van straling. Hij ontdekte dat het fotografische platen aantastte en aangezien het geen merkbare eigenschappen van licht vertoonde, zoals reflectie of breking, dacht hij ten onrechte dat de stralen geen verband hielden met licht. Gezien het onzekere karakter noemde hij het fenomeen X-straling, hoewel het ook bekend werd als Röntgen-straling. Hij maakte de eerste röntgenfoto's, van het interieur van metalen voorwerpen en van de botten in de hand van zijn vrouw.
