Bedreigde soort

Bedreigde soorten, alle soorten die met uitsterven worden bedreigd als gevolg van een plotselinge snelle afname van de populatie of verlies van haar kritieke leefgebied. Voorheen kon elke met uitsterven bedreigde plantensoort of diersoort een bedreigde diersoort worden genoemd. De behoefte aan afzonderlijke definities van "bedreigde" en "bedreigde" soorten resulteerde in de ontwikkeling van verschillende categorisatiesystemen, die elk definities en criteria bevatten waarmee een soort kan worden geclassificeerd op basis van het risico van uitsterven. In de regel moet een reeks criteria worden geanalyseerd voordat een soort in een of andere categorie kan worden geplaatst.

Verkent

De takenlijst van de aarde

Menselijk optreden heeft een enorme cascade van milieuproblemen veroorzaakt die nu het voortgaande vermogen van zowel natuurlijke als menselijke systemen bedreigen. Het oplossen van de kritieke milieuproblemen van opwarming van de aarde, waterschaarste, vervuiling en verlies van biodiversiteit zijn misschien wel de grootste uitdagingen van de 21e eeuw. Zullen we opstaan ​​om ze te ontmoeten?

Vaak zijn dergelijke categorisatiesystemen rechtstreeks gekoppeld aan nationale wetgeving, zoals de United States Endangered Species Act (ESA) of de Canadian Species at Risk Act (SARA). Daarnaast regionale overeenkomsten, zoals de Habitatrichtlijn van de Europese Unie (Richtlijn 92/43 / EEG van de Raad) en internationale instandhoudingsovereenkomsten, zoals het Verdrag inzake de bescherming van trekkende wilde diersoorten (CMS) of het Verdrag inzake internationale handel in Bedreigde Soorten Wilde Fauna en Flora (CITES), zijn verbonden met soortbeoordelingssystemen. Een van de meest erkende onafhankelijke internationale systemen voor het beoordelen van soorten is de Rode Lijst van bedreigde soorten, opgesteld door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN).

Mensen en bedreigde diersoorten

Ongeveer 99 procent van de bedreigde soorten loopt risico vanwege alleen menselijke activiteiten. Aan het begin van de 21e eeuw zou men kunnen zeggen dat de mens (Homo sapiens) de grootste bedreiging vormt voor de biodiversiteit. De belangrijkste bedreigingen voor in het wild levende soorten zijn:

1. Verlies van leefgebied en achteruitgang van leefgebied

2. De verspreiding van geïntroduceerde soorten (dat wil zeggen niet-inheemse soorten die een negatief effect hebben op de ecosystemen waar ze deel van uitmaken)

3. De groeiende invloed van opwarming van de aarde en chemische vervuiling

4. Onhoudbare jacht

5. Ziekte

Hoewel sommige van deze gevaren van nature voorkomen, worden de meeste veroorzaakt door mensen en hun economische en culturele activiteiten. Het meest voorkomende van deze bedreigingen is verlies en aantasting van habitats - dat wil zeggen de grootschalige omschakeling van land in voorheen ongestoorde gebieden, aangedreven door de groeiende vraag naar commerciële landbouw, houtkap en infrastructuurontwikkeling. Omdat het verliespercentage het hoogst is in enkele van de meest biologisch diverse regio's op aarde, wordt er een voortdurende strijd gevoerd om destructieve activiteiten daar te beheren, terwijl de impact die dergelijke beperkingen kunnen hebben op het welzijn van lokale gemeenschappen wordt beperkt. Het relatieve belang van elke dreiging verschilt binnen en tussen taxa. Tot dusver heeft incidentele sterfte door ecologische verstoring, tijdelijke of beperkte verstoring door mensen en vervolging geleid tot een beperkte afname van het totale aantal soorten; deze verschijnselen kunnen echter ernstig zijn voor sommige gevoelige groepen. Bovendien is de opwarming van de aarde een wijdverbreide bedreiging geworden en wordt er veel onderzoek gedaan om de potentiële effecten ervan op specifieke soorten, populaties en ecosystemen te identificeren.

• 

• 

Conflicten tussen menselijke activiteiten en natuurbehoud liggen aan de basis van veel van deze verschijnselen. Dergelijke controverses zijn vaak sterk gepolitiseerd en worden op grote schaal gepubliceerd in de wereldwijde pers en via sociale media. Zo zijn habitatverlies en verlies van soorten het gevolg van de ongereguleerde exploitatie van coltan (het zeldzame erts voor tantaal dat wordt gebruikt in consumentenelektronica zoals mobiele telefoons en computers) in Kahuzi-Beiga National Park, een van de Democratische Republiek van de premier van Congo bosparken. Het park is ook de thuisbasis van een groot deel van de bevolking van de bedreigde oostelijke laaglandgorilla (Gorilla beringei graueri). Mijnbouw heeft de sterfte aan gorilla's verhoogd door de voedselbronnen van het dier te verminderen en veel mensen die door de mijnbouw zijn ontheemd ertoe gebracht gorilla's voor hun vlees te doden. Bovendien wordt de berggorilla (G. beringei beringei), een naaste verwant van de oostelijke laaglandgorilla, ook met uitsterven bedreigd. De autoriteiten noemen stroperij, ziekte en kruisvuur tussen oorlogvoerende politieke groeperingen in de buurt van het Virunga National Park echter de belangrijkste bronnen van achteruitgang van de bevolking.

Een ander voorbeeld van een wijdverbreide controverse over wilde dieren in het wild betreft de relatief recente afname van het aantal amfibieën. Bekend als belangrijke mondiale indicatoren voor de gezondheid van het milieu, hebben amfibieën enkele van de ernstigste bevolkingsdalingen tot nu toe meegemaakt van alle groepen die wereldwijd zijn beoordeeld via het IUCN Rode Lijst-proces (zie hieronder). Amfibieën (een groep die salamanders, kikkers, padden en caecilians [wormachtige amfibieën] omvat), die bijzonder gevoelig zijn voor veranderingen in het milieu, worden ernstig bedreigd door vernietiging van habitats, vervuiling, de verspreiding van een ziekte die chytridiomycose van amfibieën wordt genoemd en klimaatverandering.

Afgezien van deze opmerkelijke voorbeelden, lopen ook veel vogels in de wereld gevaar. De populaties van sommige vogelsoorten (zoals sommige albatrossen, stormvogels en pinguïns) nemen af ​​door beugvissen, terwijl die van anderen (zoals bepaalde kraanvogels, rails, papegaaien, fazanten en duiven) het slachtoffer zijn geworden van vernietiging van leefgebieden. Op veel eilanden in de Stille Oceaan heeft de onbedoelde introductie van de bruine boomslang (Boiga Irrigis) veel vogelpopulaties verwoest.

Veel vissen en andere vormen van water- en zeeleven worden ook bedreigd. Onder hen zijn langlevende soorten met levensgeschiedenisstrategieën die vele jaren nodig hebben om seksuele volwassenheid te bereiken. Daardoor zijn ze bijzonder vatbaar voor uitbuiting. Het vlees en de vinnen van veel haaien, roggen, chimaera's en walvissen brengen in veel delen van de wereld hoge prijzen met zich mee, wat heeft geleid tot de niet-duurzame oogst van verschillende van die soorten.

Bovendien worden zoetwaterhabitats wereldwijd geleidelijk bedreigd door vervuiling door industrie, landbouw en menselijke nederzettingen. Bijkomende bedreigingen voor zoetwaterecosystemen zijn onder meer geïntroduceerde invasieve soorten (zoals de zeeprik [Petromyzon marinus] in de Grote Meren), de kanalisering van rivieren (zoals in de stromen die uitmonden in de Everglades in Florida), en het te veel oogsten van zoetwatersoorten (zoals in het geval van de uitgestorven Yunnan-doosschildpad [Cuora yunnanensis] in China). Hoewel naar schatting 45.000 beschreven soorten afhankelijk zijn van zoetwaterhabitats, is het belangrijk op te merken dat mensen ook ernstig worden getroffen door de afbraak van zoetwatersoorten en ecosystemen.

Tegen deze achtergrond van bedreigingen in verband met stadsuitbreiding en voedselproductie, is de niet-duurzame oogst van dierlijke en plantaardige producten voor de traditionele geneeskunde en de handel in huisdieren in veel delen van de wereld een groeiende zorg. Deze activiteiten hebben gevolgen voor lokale ecosystemen en habitats doordat ze de bevolkingsafname door overbezetting nog verergeren. Bovendien hebben ze grensoverschrijdende gevolgen op het gebied van handel en illegale handel.