Paul Muni Amerikaanse acteur
Paul Muni Amerikaanse acteur

50-Minute Documentary on LEE STRASBERG: 'The Method Man' (1997) (Mei 2024)

50-Minute Documentary on LEE STRASBERG: 'The Method Man' (1997) (Mei 2024)
Anonim

Paul Muni, oorspronkelijke naam Meshilem Meier Weisenfreund, (geboren 22 september 1895, Lemberg, Oostenrijk [nu Lviv, Oekraïne] - overleden 25 augustus 1967, Montecito, Californië, VS), Amerikaanse toneel-, film- en televisieacteur geprezen om zijn afbeeldingen van bekende historische figuren.

Quiz

Karakterprofiel

Wat voor soort dier is Babe?

Weisenfreund werd geboren in een familie van Pools-joodse acteurs en hij verscheen al op jonge leeftijd met zijn ouders op het podium. Na de immigratie van de familie naar de Verenigde Staten speelde hij in Jiddische aandelenbedrijven aan de oostkust en in 1918 trad hij toe tot het Yiddish Art Theater in New York. Als jonge acteur beheerste hij de kunst van make-up - een vaardigheid die hem gedurende zijn hele filmcarrière goed van pas kwam - en speelde hij vaak personages ouder dan zijn jaren. In de jaren twintig was hij een ster op het Jiddische toneel, en dat hielp hem zijn eerste Broadway-rol in We Americans (1926–27) binnen te halen. Hollywood merkte het op en in 1929 maakte hij zijn filmdebuut in The Valiant. Paul Muni, zoals hij toen bekend was, ontving een Academy Award-nominatie voor zijn vertolking van een moordenaar. De film was echter een teleurstelling in de kassa, net als Seven Faces (1929),waarin hij zeven personages speelde. Muni hervatte zijn podiumcarrière en hij verdiende vooral lof voor zijn werk in Counselor-at-Law (1931–1933).

In 1932 keerde Muni terug naar het grote scherm met een reeks opmerkelijke films. Hij verscheen voor het eerst in het klassieke misdaaddrama Scarface en speelde een wrede, explosieve gangster. Vervolgens werd hij gecast als een verarmde veteraan uit de Eerste Wereldoorlog, gedwongen tot een misdaadleven in I Am a Fugitive from a Chain Gang, een exposé dat hielp bij het beëindigen van kettingbendes in het Amerikaanse Zuiden. De film leverde Muni zijn tweede Oscar-nominatie op. Hij tekende bij Warner Brothers en in de jaren dertig werd hij de meest prestigieuze ster. Zijn reputatie als een prominente toneelspeler verhinderde dat Hollywood hem tot een verkoopbaar beeld of tot een typische leidende man op het grote scherm vormde. Het gaf hem ook de luxe van scriptgoedkeuring - een concessie die in de dagen van het studiosysteem aan maar weinig acteurs werd verleend. Bijgevolg waren Muni's filmrollen divers en over het algemeen superieur aan de meeste Hollywood-gerechten.Hij werd bekend door zijn diepgaande weergave van prominente historische figuren en films met belangrijke maatschappelijke thema's. Wat de rol ook was, Muni deed uitgebreid onderzoek naar het personage, bestudeerde dialecten en las literaire werken. Hij deed ook zijn best om zijn eigen bekende kenmerken onder uitgebreide make-up te verbergen om een ​​fysieke weergave van het onderwerp te creëren.

In 1935 Muni starred as a coal miner involved in a union dispute in Black Fury, and for his performance he earned his third Oscar nomination (as a write-in candidate). He then fought with Warner Brothers to make The Story of Louis Pasteur (1936). Despite a shoestring budget, the biopic of the French microbiologist was a major hit, and Muni finally won an Oscar for best actor. After playing a Chinese farmer in the 1937 adaptation of Pearl Buck’s The Good Earth, Muni starred in The Life of Emile Zola (1937). The acclaimed drama about the French novelist received an Oscar for best picture, and Muni earned a nod for best actor. He then was cast as the Mexican national hero Benito Juárez in Juarez (1939). However, the drama, which also starred Bette Davis, did not match the success of Muni’s earlier biopics.

After the lackluster We Are Not Alone (1939), Muni returned to Broadway, starring in Key Largo (1939–40). He subsequently divided his time between stage, screen, and, later, television. He won a Tony Award for the Broadway production of Inherit the Wind (1955–57), in which he portrayed a character modeled on Clarence Darrow. His later notable films include Angel on My Shoulder (1946), a comedy about gangsters, and his final film, The Last Angry Man (1959), for which he received an Oscar nomination for his portrayal of a crusading doctor. Muni also had prominent roles in several TV anthology series, and after a 1962 appearance on the show Saints and Sinners, he retired from acting.