Nazi-Duitsland (Mei 2024)
Gestapo, afkorting van Geheime Staatspolizei (Duits: "geheime staatspolitie"), de politieke politie van nazi-Duitsland. De Gestapo elimineerde meedogenloos de oppositie tegen de nazi's in Duitsland en de bezette gebieden en was, in samenwerking met de Sicherheitsdienst (SD; "Veiligheidsdienst"), verantwoordelijk voor de verzameling van joden in heel Europa voor deportatie naar vernietigingskampen.
Quiz
Geschiedenismakers: feit of fictie?
Winston Churchill was kabinetslid in twee wereldoorlogen.
Toen de nazi's in 1933 aan de macht kwamen, maakte Hermann Göring, de toenmalige Pruisische minister van Binnenlandse Zaken, de politieke en spionage-eenheden los van de reguliere Pruisische politie, vulde hun gelederen met duizenden nazi's en reorganiseerde ze op 26 april 1933 onder zijn persoonlijk bevel als de Gestapo. Tegelijk reorganiseerde Heinrich Himmler, hoofd van de SS, het nazi-paramilitair korps, samen met zijn assistent Reinhard Heydrich, op dezelfde manier de politie van Beieren en de overige Duitse staten. Himmler kreeg het bevel over de Gestapo van Göring in april 1934. Op 17 juni 1936 nam Himmler, naast zijn positie als hoofd van de SS, de controle over alle Duitse politie, inclusief de Ordnungspolizei (Duits: "Order Police"), met zijn benoeming tot Reichsführer SS en hoofd van de Duitse politie. Nominaal onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken,De Duitse politie, inclusief de politieke politie, de rechercheur en de geüniformeerde politie, werden nu verenigd onder Himmler.
In 1936 the Gestapo—led by Himmler’s subordinate, Gruppenführer Heinrich Müller—was joined with the Kriminalpolizei (“Criminal Police”) under the umbrella of a new organization, the Sicherheitspolizei (Sipo; “Security Police”). Under a 1939 SS reorganization, the Sipo was joined with the Sicherheitsdienst, an SS intelligence department, to form the Reichssicherheitshauptamt (“Reich Security Central Office”) under Heydrich. In that bureaucratic maze, the functions of the Gestapo often overlapped with those of other security departments, with which the Gestapo had both to cooperate and compete. Owing to its relatively small size—approximately 32,000 personnel at the end of 1944—the Gestapo relied extensively on the use of denunciations from among the local German populace in order to conduct its investigations. The Gestapo also cooperated extensively with the Ordnungspolizei for operations inside Germany and in the occupied territories.
The Gestapo operated without civil restraints. It had the authority of “preventive arrest,” and its actions were not subject to judicial appeal. Thousands of leftists, intellectuals, Jews, trade unionists, political clergy, and homosexuals simply disappeared into concentration camps after being arrested by the Gestapo. The political section could order prisoners to be murdered, tortured, or released. Together with the SS, the Gestapo managed the treatment of “inferior races,” such as Jews and Roma (Gypsies). During World War II the Gestapo suppressed partisan activities in the occupied territories and carried out reprisals against civilians. Gestapo members were included in the Einsatzgruppen (“deployment groups”), which were mobile death squads that followed the German regular army into Poland and Russia to kill Jews and other “undesirables.” Bureau IV B4 of the Gestapo, under Adolf Eichmann, organized the deportation of millions of Jews from other occupied countries to the extermination camps in Poland.
