Ondergedompelde buistechniek
Ondergedompelde buis, ook wel Verzonken Buis genoemd, techniek van onderwatertunneling die hoofdzakelijk voor onderwaterovergangen wordt gebruikt. De methode is ontwikkeld door de Amerikaanse ingenieur WJ Wilgus in de Detroit River in 1903 voor de Michigan Central Railroad. Wilgus baggerde een greppel in de rivierbedding, dreef segmenten van stalen buizen op hun plaats en liet ze zinken; de segmenten werden door duikers aan elkaar vergrendeld en uitgepompt en konden vervolgens worden bedekt met uitgegraven materiaal. Hoewel de techniek sindsdien is verfijnd, blijft deze in principe hetzelfde en wordt deze gebruikt voor vele onderwatertunnels over de hele wereld.
tunnels en ondergrondse opgravingen: tunnels met dompelbuis
De methode met ondergedompelde buis of verzonken buis, die voornamelijk wordt gebruikt voor oversteekplaatsen onder water, omvat het prefabriceren van lange buissecties, drijvend
Bucaramanga, stad, noord-centraal Colombia, gelegen op de noordoostelijke hellingen van de Andes Cordillera Oriental op 3.146 voet (959 m) boven zeeniveau. Opgericht in 1622, Bucaramanga opgedaan commercieel belang op een vroeg tijdstip. Het bevindt zich in een koffie- en tabaksproductiegebied en produceert
Jan van Scorel, Nederlandse humanist, architect, ingenieur en schilder die net als zijn leraar Jan Gossaert in Brussel de schilderstijl van de Italiaanse Renaissance in Holland heeft gevestigd. Scorel studeerde bij verschillende lokale kunstenaars, maar in 1517 werkte hij in Utrecht samen met Gossaert, die aanmoedigde