Technologie en innovatiekracht bepalen de nieuwe wereldorde; Yuri van Geest en Rob de Wijk (Mei 2024)
Mutual and Balanced Force Reduction (MBFR), een reeks gesprekken uit de Koude Oorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie (USSR) in de jaren zeventig en tachtig, gericht op het bereiken van pariteit op het niveau van conventionele (niet-nucleaire) strijdkrachten gestationeerd in Europa. De overeenkomsten die tijdens de MBFR-onderhandelingen zijn gemaakt, zijn opgenomen in het Verdrag inzake conventionele strijdkrachten in Europa (CFE), dat eind 1999 is ondertekend.
Cold War Events
keyboard_arrow_left
Truman Doctrine
12 maart 1947
Marshall-plan
April 1948 - december 1951
Berlijnse blokkade
24 juni 1948-12 mei 1949
Warschaupact
14 mei 1955 - 1 juli 1991
U-2 incident
5 mei 1960-17 mei 1960
Invasie in de Varkensbaai
17 april 1961
Berlijnse crisis van 1961
Augustus 1961
Cubaanse raketten crisis
22 oktober 1962-20 november 1962
Kernstopverdrag
5 augustus 1963
Gesprekken over strategische wapenbeperking
1969 - 1979
Wederzijdse en evenwichtige krachtverminderingen
Oktober 1973-9 februari 1989
Korean Air Lines-vlucht 007
1 september 1983
Top van Reykjavík in 1986
11 oktober 1986-12 oktober 1986
Instorting van de Sovjet-Unie
18 augustus 1991 - 31 december 1991
keyboard_arrow_right
De eerste MBFR-onderhandelingen vonden plaats in Wenen, Oostenrijk, in oktober 1973. De VS stelden voor om 29.000 troepen uit Europa terug te trekken in ruil voor de Sovjet-terugtrekking van 1.700 tanks en 68.000 troepen. Daarna zou door beide zijden worden teruggebracht tot een totaal van 900.000 manschappen aan elke kant. Het door de Sovjet-Unie geleide Warschaupact stelde voor dat elke partij 20.000 soldaten zou verwijderen en de troepensterkte op dat niveau zou bevriezen. Elke Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) en elk Warschaupact-land zou zijn troepen dan met 15 procent verminderen.
De MBFR-gesprekken gingen jarenlang door en door, met weinig vooruitgang. Aan de voorstellen van het Warschaupact werd voldaan door de tegenvoorstellen van de NAVO, en die genereerden op hun beurt tegenvoorstellen. Er werd weinig tot stand gebracht tot 1988, toen de Sovjetleider Mikhail Gorbachev plannen aankondigde voor een eenzijdige reductie van de troepen van 500.000 troepen en de terugtrekking van 50.000 troepen en 5.000 tanks uit Oost-Europa tegen 1990.
In 1989 waren de NAVO en het Warschaupact overeengekomen een nieuw forum op te richten om te onderhandelen over troepenverminderingen in Europa. De MBFR-gesprekken eindigden formeel op 9 februari en werden vervangen door de CFE-gesprekken op 9 maart. Maar de gebeurtenissen overvielen de partijen met de uiteenval van het Sovjet-rijk in Oost-Europa in 1990. Dat leidde tot vragen over de toekomst van het Warschaupact, wat de kwestie van de troepenniveaus ingewikkelder maakte. De strijdkrachten van de landen van het Warschaupact waren opgenomen in het niveau van de Sovjettroepen, maar de USSR wist niet meer zeker of die landen bondgenoten zouden blijven.
Op 19 november 1990 ondertekenden 23 landen, waaronder de VS en de USSR, de CFE, die aanvankelijk alleen betrekking had op apparatuurverminderingen. (De kwestie van de reductie van troepen werd uitgesteld.) Elke partij stemde ermee in om haar troepen in Europa te beperken tot 20.000 tanks, 20.000 artilleriestukken, 30.000 gepantserde personeelschepen, 2.000 gevechtshelikopters en 6.800 gevechtsvliegtuigen. Binnen een jaar na de ondertekening van het verdrag stortte de Sovjet-Unie echter in en werd vervangen door een alliantie van nieuw onafhankelijke voormalige Sovjetrepublieken, het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS).
De vervanging van de USSR door de GOS vertraagde opnieuw de ratificatie van het verdrag. Elke natie in de GOS had zijn eigen strijdkrachten en elk moest instemmen met limieten voor troepen en uitrusting. In juli 1992 bekrachtigde het Russische parlement de CFE, waarbij de medewerking van de grootste en militair meest machtige voormalige Sovjetrepubliek werd verzekerd. Moeilijkheden bij het verifiëren van apparatuurreducties en verschillen over kwesties zoals de toepassing van het verdrag op de voormalige Sovjetrepublieken in Centraal-Azië, vertraagden de definitieve goedkeuring van de CFE met nog eens zeven jaar. De CFE werd op 19 november 1999 door 30 landen ondertekend.
